* * *

Усё адкладваў на заўтра:
"Ат, заўтра сваё наганю!"
Жыццё выпіваў залпам.
Не верыў у цішыню.
"Ат, заўтра сваё адкахаю.
Заўтра сваё напішу.
А зараз — хлеб здабываю,
Бягу, лячу, штурхаю
У плечы людзей. Грашу."
І вось — прыціхнуў. Ляжыць,
Душу адаслаўшы да зор.
Збіраўся заўтра жыць,
А сёння... памёр.