* * *

Васіль Зуёнак

Ёсьць у бясконцым сусьвеце
Галактыка чорная. Ёсьць
Хаосу бяззорнага вецер,
Дзе нават сам Бог – рэдкі госьць.

Бяздушна даіснага вочы
Глядзяць адтуль у журбе...
Я там пабываў аднойчы,
Калі ня стала цябе.
Ды ты павярнулася сьветла
І мой пераксьціла пагляд
Рукою душы сусьветнай...
Сказала: «Вяртайся назад...»

Настрой верша:сумны
Ключавыя словы: