* * *
Леанід Дайнека
Ведаю — дзянёк настане —
Зададуць і мне пытанне:
Як я жыў? Каму служыў?
З кім вадзіўся? Чым займаўся?
Па якіх шляхах я шляўся?
Адкажу — не задрыжу.
Меў я трох сыноў і жонку.
Родную любіў старонку.
Часта сыт быў хлеба кусам.
Заставаўся беларусам.
Не любіў хадзіць я строем,
Не стараўся быць героем —
Леанідам з Фермапілаў.
Мне майго жыцця хапіла...
Настрой верша:сузіральны
