* * *

Было. Былі. Была!
Мне маска не да твару.
Я тая, што прайшла
Трагедыяй пажару
І жар сухой верстф
да сэрца прытуліла,
Хоць за сабой масты
Усе – начыста! – спаліла.
У полымной журбе,
Дзе шлях с вачэй знікае,
Я тая, што цябе
З усіх вятроў чакае.
Як град шалена б'е
Нібыта травы косіць.
...Я тая, што у цябе
Палёгкі не папросіць.