Пры знаёмстве

Раіса Баравікова

Мо ад таго, што ён твой цёзка,
рукі яму не падала.
А толькі паглядзела дзёрзка
i ганарліва адышла.
А ноччу плакала ў падушку,
дзень сустракаючы раўмя,
i ён упарта мне на вушка
зноў паўтараў тваё імя.

Настрой верша:сумны
Ключавыя словы: