* * *

Апала зорка, і на міг
Здалося мне, што гэта ты
Сярод сузор'яў залатых
Мільгнула у трыснік густы.
Я ў човен кінуў два вяслы,
Бярэмя снасцяў рыбака,
I, ўзняўшы ветразі, паплыў
Цябе і клікаць, і шукаць.
Але на гладзі вадзяной,
Аж па крутыя берагі,
Убачыў я перад сабой
Адны кругі, адны кругі.