* * *

Гэй, Вясна! Куды ты знікла? Дзе цяплынь, зелень, ручаі? Гэй, Зіма! Ты мне ўжо абрыдла... Ты можа сонца хоць скрадзі....

Гэты снежань, студзень, люты, Тры месяцы ўжо прайшлі! А ёй нядосыць, таму крычы: Сакавік цягні ўласніцы!

Снег ужо даўно не белы, Колер блытаецца праз цень: Ці то ты руды, ці то шэры? Ну ўпэўніся ты хоць на дзень.

Годзе ціснуць клямку, сцюжа! Мастачка ліе свой алей — Хутка заквітнеем дужа, Раптам пачуцці стануць мацней!