Верш у 2041 год

У якой кропке часу прасторы Мы знаходзімся яшчэ не вядома. Канчатак неўдасканалены канчаткова Таму і няма настальгіі нуды зяленай. Бо кожны момант адчуваецца па рознаму, І кожны распавядзе яго па ўсялякаму. А пакуль ты знаходзішся ў моманте, Няма адчування скончанай гісторыі. Мы закаханыя ў мінулае, Таму што ведаем пункт прызначэння яго існасці. А сучасная рэчаіснаць апынецца флэшбэкам Потым калі момант гэты скончыцца, Перетварыўшысь у нагоду новага міфа. Які будзе крыніцай настальгіі Пабудаванай з тэкстаў і вершаў Цяперашняга моманту даступнага ўсялякаму Назіральніку і чытачу з будучага часу. Якога я зараз не ведаю А мабыць і не ўбачу...