Туга

Збудаваўся горад на чорным пяске, Нарадзіўся гадзіннікаў час. Памер агонь у слушных сэрдцах, А я бадзяюсь ў туге.

Красуе мой горад, пясок пажаўцеў, Час бурліць, пачынае вайну. Агонь адрадзіўся, але людзі ў журбе, Няма ў іх тугі - зразумець не магу.

Прысак застаўся, падмурак разбуран, Гадзіннік выкрэсвае часу іскру. Ен не паможа, бо кінут акурак, І мне ўсе роўна аб чым я пішу.

Так, радкі гэтыя не зразумелы, Час расставіць акцэнт у славах. Справа ў тым, что жыцце пажаўцела, А людзі блукаюць шукая падказ.