Пагоня

Мярцвяк пунсовы на белым скакуне, Што гэта сон, фантазія, падман? Забытай бітвы слаўнай атаман, Няспешным крокам гайдае туман.

Праходзіць вечным шляхам ен, І кожным крокам адмярае век. Усюды ўсіх заўжды пытае ен, Дзе зноў згубіўся беларусаў след?

Шпурнуў паводлы прама ў бездань, Дзе без надзеі, супакой і змрок. Дзе кожны момант прагнуў дзеяў, Але ганец не сходзіўся з ганцом.

Як маятнік бразгаюць звёны, Усе ўзрушалась і час пайшоў на плюс. Вяршыннік рве кайданы жніўня, Ганяя змрок як птушкі саранчу.

Забытай песні даўкі прысмак, Славутых продкаў высакародны Род. Ізноў прыходзіць адраджэнне, Праз асабісты подзвіг тых хто змог!