Стары шлях

Ян Быдлоўскі

Стары шлях вяздзi дамоў Там дзе брук сярод садоў Сцены леса мiж палёў Быццам варта курганоў.

Тут сярод буйных iмхоў, Здзертых валунамi. Нешта руша стод уверх, Той што закапалi.

Густ тумана, пыльны свет Маладзiк у небе. Слёзы ў вачах маiх, Бо даўно там не быў.

Заблукаў сярод дарог, Бруднымi шляхамi. I калi я за кiрмом, Пачуццё ўзнікае.

Быццам бы павiнен я, Быць там ужо заўтра. Старадаўні дзедаў крыж Ехаць аднауляць мне.

Птушка пралятае скрозь, Служа мне дакорам. Музыка напомнiць мне, Дзе мой дом i гонар.

Пушча тут старэй людзей, Маладзей за рэкi, Нехта там сярод руiн? А быць можа вецер...

Настрой верша:натхнёны